superktoś

 I znowu polazłam na spacer koło ZDUNGu.

Dziś nad chmielnikami latały ogromne stada gołębi

które przy bliższym poznaniu okazały się grzywaczami - chyba już zbierającymi się do odlotu.

Towarzyszyły im znacznie mniejsze stada szpaków

oraz parę sierpówek i sójek.

A także jeden młody łoś.

Łoś wyszedł na spacer na rżysko z rezerwatu.

Pobrykał, pobrykał, i wrócił do lasu.

W trawie zaczaił się zając. Wystawił tylko uszy

A w miejsce łosia-superktosia w cieniu rezerwatu zaczaiła się sarenka. Ledwie-ledwie widoczna.

Zupełnie inny kształt zwierzaka. 

Pierwszy raz aż tak długo widziałam łosia na wolności. Zdarzało się, że wyszedł, przeszedł ulicę tuż przed maską samochodu i znikł. Albo na moment zamajaczył w krzakach. Ten dziś wykonał popisowy taniec - no ok, nie przed moim nosem, miałam dobry aparat, no. Ten sam łoś zrobiony telefonem na maksymalnym zumie to zaledwie plamka.

Dlatego wolę aparat. :)

na sarenki

 Wczoraj, zmarnowana po całym dniu ślęczenia nad planem lekcji, wieczorem wyrwałam się pod ZDUNG. 

Akurat zachodziło słońce.

Wielkie i czerwone.

Pod rezerwatem jak cienie pojawiły się

sarenki.

Mrok z każdą chwilą gęstniał, zdjęcia przestały wychodzić. 

Kiedy wróciłam do miasta, noc była już ciemna.

A to Stara octownia, o której pisałam tu: :klik:

dzielę się patentem

 na ukorzenianie pnączy i generalnie roślin o długich pędach. Tak można ukorzenić bluszcz i barwinek, pewnie jeszcze parę innych zielsk. Można próbować. Ja tu ukorzeniłam pstrolistny barwinek, z którego jedną długą łodyżkę zerwałam w lipcu z czyjegoś ogródka pod płotem. :P Nie miała wtedy absolutnie żadnych korzonków. 

Jeśli ktoś próbował ukorzenić taki barwinek albo bluszcz, to teoretycznie da się wstawić roślinkę do wody i czekać, aż puści korzenie. I czasem puszcza, ale nie zawsze. Można też włożyć sadzonkę do ziemi, ale prawie na pewno uschnie. Sposób pośredni wygląda tak:

Co my tu mamy? Ano, słoik wkopany ukośnie w ziemię w skrzynce z pelargoniami i napełniony wodą, ile się da pod kątem.

W słoiku jest ucięty koniec dłuuugiej sadzonki, a wierzchołek jest zakopany płytko w ziemi skrzynki, zupełnie na płasko. Ziemia w skrzynce powinna być stale wilgotna, o co łatwo, bo rosną w niej pelargonie. :)

Po miesiącu z przykrytego ziemią wierzchołka sadzonki wyrastają do góry zielone nowe pędy barwinku. To znaczy, że najprawdopodobniej mamy już korzonki. Można ograniczać powoli ilość wody w słoiku i patrzeć, co się stanie - jeśli mimo suszy w słoiku roślinka nie więdnie, znaczy, że można ją wykopać ze skrzynki i posadzić np. do ogródka i powinna dać sobie radę na własnych korzeniach. Oczywiście, że lepiej to zrobić w nieupalną i raczej mokrą pogodę.