dwa w jednym

 czyli o dwóch spacerach za starorzecze, z 15 i 19 czerwca 2025. 

Zielono, pachnąco lipami

i wszędzie pełno kosów.

Może jest jakaś moda na czarne, bo na wodzie aż roiło się od kurek (i kurczaków) wodnych.

Kurczaki wodne z wiekiem bledną

i dopiero dorosłe są znowu czarne z biało podbitym ogonem.

Gągołów na wodzie było zaledwie kilka.

Dorosłych krzyżówek pełno, trafiła się jedna kaczka z drobiazgiem.

Po trzcinach tłukły się trzciniaki. 

Na wodzie bulgotało od ukrytych pod powierzchnią żab

Co przeleciała mewa - żaby nurkowały głębiej, z bulek robiły się kółka na wodzie. Ale mewie czasem udało się coś złapać i zjeść.

W skrzynce lęgowej na murze muchołówka wysiedziała młode.

Dwa ledwie widoczne dzióbki za kłosem kwitnącej trawy. 

Dochodzę do Pałacu Marynki. Podziwiam huby hubiaka pospolitego bodaj - wieloletnie, z różną ilością rocznych przyrostów. 

Ten jest najstarszy:

ten średni:

a ten to w ogóle szczaw:

Tymczasem na starorzecze wypłynęła łabędzia rodzinka.

Młode kręciły się i wierciły

Ale wygląda mi na to, że zostało ich osiem, jak osiem się wylęgło. W zeszłym roku był jakiś pomór na młode łabędzie, wylęgło się dziewięć, przeżyło chyba trzy. 

Wchodzę na mostek.

Mostek na guglowskiej mapie nazywa się mostkiem arkadowym, niektóre źródła wolą polską wersję: mostek łukowy. A jest on tu:

Obecnie mostek jest w kiepskim stanie technicznym i artyzmem nie porywa, chyba że ktoś lubi gotyckie klimaty.

Mostek biegnie nad jednym z parkowych wąwozów, który w czasie deszczu odprowadza do starorzecza wodę z pobliskiej ulicy.

A woda wpływa przez mur taką oto uroczą dziurą:

Ponieważ w Puławach za wiele deszczu nie pada, dno wąwozu zarosło chaszczami i dzikim bzem.

A kiedyś mostek wyglądał duuużo lepiej

(stan sprzed I wojny, zdjęcie z FB)

(stan sprzed II wojny, https://audiovis.nac.gov.pl/)

Przechodzę przez mostek, mijam Pałac Marynki, wchodzę na mostek na starorzeczu.

I co my tu mamy?

To po prawej to małe kurki wodne czy małe łyski? Idę sprawdzić.

Dużych łysek zatrzęsienie, nigdy w życiu nie widziałam ich u nas aż tyle.

Ale małych nie widać.

Z trzcin wypłynął tylko ten dziwny kurczak:

Jestem przekonana, że to malutki perkozek - i wyszukiwarka AI mi to potwierdza. :P Dorosłych perkozków tym razem nie widziałam, chociaż chyba słyszałam.

No nic, idę dalej. Idę... a tu przede mną z trawy wyrosły uszy.

Uszy zastrzygły, odwróciły się w tą i wewtą

a potem zaczęły mnie uważnie badać. Wespół z dwoma czarnymi ślepkami i jednym czarnym noskiem.

Dopiero kiedy podeszłam bardzo blisko, sarenka niespiesznie zagłębiła się w przekwitły rzepak i znikła mi z oczu.

A ja znalazłam pniak ogryziony ongiś przez jakiegoś bobra

i ukrywszy się za nim ile się dało :P podjęłam obserwacje ornitologiczne. Łyskologiczne.

O, tu jest młode:

Podobne do kurczaka wodnego, ale łeb ma jeszcze bardziej łysy i czerwony. Tyle dobrego, że na starość wyładnieje.

Wracam. Na pożegnanie migają mi kwiaty loto...e... grzybienia.

I pierwsza tej wiosny czapla.