początek czerwca - koło ZDUNG

 Ledwie przeszła jedna z pierwszych u nas czerwcowych burz, poszłam sprawdzić, co słychać u łabędzi. Idąc ulicą Zieloną, pomiędzy kilkoma starymi willami, jakie przeżyły do dziś, mijam Duninów.

Willa Duninów jest obecnie siedzibą jakiegoś centrum psychologicznego. Z dawnego budynku pozostała bryła i środek wejścia głównego.

Najstarsze zdjęcie, jakie znalazłam, wygląda tak:

(www.facebook.com)

A taki Duninów, z kolorowymi szybkami werandy przy wejściu głównym, świetnie pamiętam.

(www.facebook.com)

Podobno willę zbudowano w drugiej połowie XIX wieku dla ex-powstańca styczniowego, który nazywał się Dunin-Borkowski. Potem willa miała wielu innych właścicieli, ostatnio stała pustką.

Idę dalej aż do znajomego mostku na starorzeczu.

W krzakach drze się na mnie zięba. Rozglądam się za makolągwami, ostatnio tu były - nic.

Są za to łabędzie. Młodych wylęgła się dziewiątka, jak dotąd uchowało się pięć. Mają - na moje oko - jakieś 3 tygodnie.

Idę dalej brukowaną drogą do ZDUNGu. Po burzy zejście z utwardzonej nawierzchni groziłoby totalnym ubłoceniem.

Na drodze grasuje cała banda pliszek. Młodziutkich

i starych.

Po lewej nad zaroślami ostatnie ślady poburzowej tęczy.

Po prawej, obok rezerwatu, słońce podgrzewa podeszczową mgłę.

Bruk się kończy, bardzo ostrożnie zapuszczam się w błotnistą polną drogę.

I proszsz. Oto krętogłów:

Prawdziwy krętogłów, najprawdziwszy. Pierwszy, jakiego spotkałam w życiu.

Tuż obok na kablach siedzi sobie kulczyk. I śpieeeewa.

Były jeszcze jaskółki, sroka, oczywiście pliszki, pełno gołębi grzywaczów. Rozglądam się za makolągwami - ani jednej. Co jest, myślę. I wracam.

Rzepak zaczyna dojrzewać. I w końcu mnie olśniło. 

Nastawiam zuma - i oto są.

Całe stadka.

Pracowicie wydziobują dojrzewający rzepak. Wszystkie makolągwy z okolicy. :)

Znalazły się. 

A krętogłów wymiata.