po ścierniskach

 trasą pętelkową, tylko w odwrotnym kierunku niż zwykle. Zaczęłam od mostku drugiego

i przekroczywszy go skonstatowałam, że pszenicy już nie ma.

Jabłek jest - trochę. Ale jeszcze niedojrzałe.

Na drutach sierpówki i grzywacze

i szpak.

Obok drutów myszołów.

Szłam ścierniskiem po rzepaku

Tuż obok chmielnik. Na chmielniku makolągwy. Kilka.

Dużo.

Baaardzo dużo.

Doszłam do drogi przy działkach nad Wisłą. Właśnie jest w trakcie przebudowy.

Znikły wszystkie chaszcze oddzielające drogę od pól, wyrzucili stare wierzby pełne dziupli, teraz drogę od pól oddziela tylko zwał ziemi.

I po raz pierwszy stąd widzę nadwiślańskie wieżowce.

Osiedle Gościńczyk

i moje obserwatorium. To z pustułką.

Pustułki nie było, był bocian.

I dalej wzdłuż drogi wycięte wszystkie krzaki, i pocieszam się, że odrosną.

Tu już zaczyna się szeroka ulica, nie będą chyba przebudowywać. I krzaki w pasie bocznym są. Więc może i dalej kiedyś będą.

Skręcam w pole. 

Tu ostatnio łaziłam w pszenicy.

Mostek pierwszy. Nie ma perkozków?

A jakże, są. Na gnieździe?

W każdym razie młode siedzi na karku dorosłego, jak to u perkozów bywa.

W przeświadczeniu, że dziś nic bardziej niezwykłego już nie zobaczę, zaczynam wychodzić z parku. Oglądam się w pewnym momencie na Domek Chiński (kiedyś o nim napiszę) i widzę... nogi.

Za chwilę wyłania się reszta.

Było ich kilka, trzy co najmniej. Chyba dzikie, z rezerwatu na Kępie - przylazły tu na niewyschniętą trawę czy jak. Chwila jeszcze - i wszystkie na trzy-cztery uciekły, chociaż nie widziałam, żeby ktoś je spłoszył.