Na starorzeczu w łikend majowy

 na mieście odbywały się jakieś dziwne uroczystości? zawody? happeningi? wiece przedwyborcze? Nie wiem. Na wszelki wypadek uciekłam.

Wejście do parku było umajone

i najwidoczniej też się coś tam miało dziać, więc skręciłam w bok i nie wchodząc ani do parku, ani na dziedziniec, przez furtkę w oficynie

przemknęłam ku starorzeczu.

Pogoda była taka sobie - dość zimno i wiatr, więcej chmur niż słońca. Przeszłam przez mostek, przywitałam łabędzia i krzyżówki

i udałam się znajomą ścieżką

na polowanie na kaczki. Pierwsze w zasięgu migawki pojawiły się gągoły. Mama-gągoł ze stadkiem gągolątek, nie mam pojęcia, jak licznym, bo co chwilę któreś nurkowało i myliło mi cały rachunek.

Obserwując gągołki, przypadkowo odkryłam gniazdo kurki wodnej w trzcinowisku, ale nie pokażę, gdzie. Mogę pokazać kurki.

Stałam tak sobie w krzakach, patrząc na kurki i gągolęta i słuchając między innymi słowika :klik: i :klik:, ten dźwięk przypominający przejeżdżającą ciężarówę to wiatr, a dźwięk przypominający czyjeś kichanie lub kaszel to gągolica nawołująca dzieciarnię. Tymczasem przypłynął za mną łabędź i rozganiając gągolęta wylazł do mnie na brzeg.

Nie wynikałam, czy chce mnie wygonić, czy prosić o śniadanie. Bliskie spotkania z łabędziami nie są bezpieczne. Wycofałam się.

Szłam sobie dalej moją ścieżką wzdłuż starorzecza

znajdując całkiem świeże ślady bobrzych zębów

i drzewa połamane ostatnią burzą

a być może i bobrzymi zębiskami

oraz drzewa zabezpieczone przed ostatnią ewentualnością przy pomocy stalowej siatki.

W zaroślach kwitły głogi

a na wodzie pływały krzyżówki z przewagą płci męskiej, wcale nie brzydkiej

oraz kilka gągołów

(dorosłe też nieźle nurkują, a co)

w tym jedną parkę w zalotach (i może dlatego w krzakach):

nienienie, gągoły nie obcinają sobie główek w czasie zalotów, tylko wyciągają tak dziwnie szyję i potrząsają łebkiem, i migawka głupieje. Jak przejdę na emeryturę i będę mieć więcej czasu, spróbuję nakręcić filmik z gągolich zalotów.

Na razie musiałam iść dalej.

Niebo zaczęło się przecierać

i kiedy doszłam do drugiego mostka, było już całkiem pogodnie.

Przy drugim mostku zastałam krzyżówkę z przychówkiem.

Mijam mostek, idę dalej wzdłuż starorzecza.

Po lewej mam wodę

po prawej pole rzepaku.

W rzepaku brzęczą pszczoły. A na wodzie...

moja łyska. Ostatnio taplała się po całym starorzeczu, teraz wypływa ostrożnie, na krótko, chowa się w trzcinach. Gniazduje? Nie powiem, gdzie. :P

Wycofuję się po cichutku. Wracam.